آشنایی با جرم ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح سرد و گرم و مجازات آن

همان گونه که همه ما به خوبی آگاه هستیم، عمومی ترین خواسته هر جامعه ای که هر حکومتی با هر نوع طرز فکری به دنبال دستیابی به آن می باشد، امنیت است. بی شک ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح های سرد و گرم یکی از جرایمی است که علیه امنیت کشور بوده و قانون گزار به منظور جلوگیری از وقوع آن و نیز تنبیه کسانی که به این جرم روی می آورند، مجازات های سنگینی را وضع نموده است.

ایجاد رعب و وحشت در جامعه با به کارگیری سلاح های سرد و گرم که در علم حقوق از آن تحت عنوان محاربه و افساد فی الارض یاد می شود، جزء جرایم دارای مجازات خاص و تعیین شده از نظر شرع می باشد. به عبارت دیگر کیفیت و کمیت مجازات جرم ایجاد رعب و وحشت با استفاده از هر گونه سلاح در شرع مشخص شده است و مجازات این جرم در حوزه مجازات های حدی جای دارد.

مجازات حدی

مقدار مجازات حدی را قانون گزار با مراجعه به قرآن و اقتباس از متن شیوا و صریح آن مشخص کرده و حق هیچ گونه کم یا زیاد کردن میزان آن را با در نظر گرفتن نوع گناه و شرایط مختلف ندارد. برای مثال در قرآن کریم برای مجازات شرب خمر، 80 ضربه شلاق مشخص شده است. بنا براین مقدار شرب خمر هر اندازه که باشد، چه کم و چه زیاد، فرد مرتکب شونده شامل این حد خواهد شد.

محارب و مفسد فی الرض

بنابر آن چه تا کنون گفته شد، نتیجه می گیریم که اگر شخصی به منظور ایجاد رعب و وحشت و با هدف سلب آزادی و امنیت سایر افراد جامعه، دست به هر نوع سلاح، چه گرم و چه سرد، ببرد، جزء محارب و مفسدین فی الارض محسوب می شود.

تفاوت محاربه و فساد فی الارض

فساد فی الارض از جمله جرایمی است که دارای عنوانی عمومی تر در مقایسه با جرم محاربه می باشد. به عبارت دیگر محاربه نوعی از جرم فساد فی الارض محسوب می شود. هدف مجرم از انجام فساد فی الارض ایستادن در برابر حکومت و تلاش برای بر هم زدن آن می باشد. این در حالی است که هدف مجرم از ارتکاب به جرم محاربه از بین بردن نظم و امنیت جامعه و ایجاد اختلال در آن و نیز ایجاد رعب و وحشت در میان مردم است.

محاربه جرمی است که غالبا به صورت علنی و روشن و نیز با انجام فعل مثبت نظیر اسلحه کشیدن و ایجاد رعب و وحشت در میان افراد جامعه انجام می شود و زمینه ایجاد اختلال در امنیت نظامی جامعه را تشدید می کند. این در حالی است که جرم فساد فی الارض در اکثر مواقع به صورت غیر علنی و با هدف ایجاد خلل در امنیت نظامی، امنیت فرهنگی، امنیت اقتصادی، انیت اجتماعی و همچنین امنیت سیاسی کشور محقق می گردد.

مصادیق محاربه چیست؟

نخستین مصداق از مصادیق محاربه را قانون گزار در ماده 183 قانون مجازات اسلامی آورده است.

به موجب ماده 183 قانون مجازات اسلامی:

اگر فردی به منظور ایجاد رعب و وحشت در میان مردم دست به سلاح ببرد، مصداق محارب می باشد. در این ماده دست به سلاح بردن به معنای استفاده از سلاح موجود نیست، بلکه همین که سلاح را به دست بگیرد و با استفاده از آن مردم را بترساند حتی اگر از آن استفاده نکند، از مصادیق محاربه است.

میان دست به سلاح بردن و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم ملازمه موجود است. این این ملازمه صدق عنوان مجحارب به شخصی را به دنبال ندارد. زیرا فرد باید سلاح کشیدن را به قصد ایجاد رعب و وحشت انجام دهد. بنابر این موضوع اگر فردی در جامعه دست به سلاح ببرد اما انگیزه او ایجاد رعب و وحشت در میان سایر افراد جامعه نباشد و تنها فرد خاصی را در نظر داشته باشد، به علت عدم ایجاد رعب و وحشت عمومی، محارب نمی باشد.

دومین مصداق از محاربه را در ماده 185 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1370 می توان یافت.

به موجب ماده 185 قانون مجازات اسلامی:

سارقی که مسلح و قطاع الطریق باشد، در صورتی که با در دست داشتن سلاح موجب بر هم زدن امنیت دیگر افراد و جاده گردد و زمینه ایجاد رعب و وحشت را تشدید نماید، محارب است.

عنصر قانونی جرم ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح گرم و سرد

بر اساس اقتضای اصل قانونی بودن جرم و مجازات، لازم است که قانون گزار کلیه کارها و رفتارهای مجرمانه را تعیین و اعلام نموده و مجازات های در نظر گرفته شده برای مرتکبین این اعمال را نیز به طور کاملا صریح اعلام کند. گفتنی است که قانون گزار باید تمام تلاش خود را به کار بگیرد تا از اعمال سلیقه شخصی خود در تبیین و تشریح عناوین مجرمانه پیشگیری نماید.

از طرف دیگر نیز لازم است که اعضای جامعه تمامی اعمال و رفتاری را که مخالف و منتفی قانون آن جامعه می باشند، شناخته و با عواقب انجام آن ها آشنایی کامل داشته باشند. بر اساس قاعده ” قبح عقاب بلابیان” و نیز طبق آیات مبارکه قرآن کریم، در صورتی که فردی بدون اعلام قبلی مورد مجازات قرار بگیرد، عملی زشت صورت پذیرفته است. در این جا فرض را بر مباح و قانونی بودن کلیه اعمال و رفتارهایی که در جامعه رخ می دهد، قرار داده اند. بنابراین هر رفتار و عملی که مجرمانه تلقی شود، باید از پیش توسط قانون گزار به تمامی افراد جامعه اعلام شده و مجازات آن نیز به طور صریح مشخص گردد.

عنصر مادی و معنوی جرم ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح گرم و سرد

خوب است بدانید که عنصر مادی در جرم ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح گرم و سرد دست به اسلحه بردن و عنصر معنوی این جرم ایجاد رعب و وحشت در میان افراد جامعه است. با اندکی تامل در متن موارد 183 و 185 قانون مجازات اسلامی می توان فهمید که قانون گزار دست به اسلحه بردن مجرم و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم را ملاک عناصر مادی و معنوی این جرم قرار داده است. زیرا دو عنصر فوق الذکر در هر دو ماده حضور داشته و مصادیق محاربه را به روشنی در متن ماده 185 قانون مجازات اسلامی می توان دید.

سلاح مورد استفاده در ایجاد رعب و وحشت، شامل چه چیزهایی است؟

گروهی از حقوقدانان بر این باورند که سلاح قابل صدق بر شی ای است که غالبا آن را در جنگ مورد استفاده قرار می دهند. البته لازم به ذکر است که این تعریف در مورد سلاح تعریفی جامع محسوب نمی شود. زیرا این تعریف موجب خارج شدن سلاح های سرد امروزی که در جنگ ها مورد استفاده قرار نمی گیرند از تعریف سلاح می شود. چنین گفته ای با متن قانون مجازات اسلامی که سلاح را شامل دو نوع سلاح گرم و سلاح سرد می داند، متعارض می باشد. در رابطه با تعریف سلاح باید عقیده درست را به عرف واگذار نمود.

بر اساس ماده 653 قانون تعزیرات، محاربه شامل حال هر راهزنی در هر راهی نمی گردد. به عبارت دیگر هر سرقتی که در هر راهی اتفاق بیفتد، نمی توان آن را تحت عنوان محاربه معرفی نمود.

به موجب ماده 653 قانون مجازات اسلامی:

” اگر فردی در راه ها به هر نحوی مرتکب جرم سرقت و راهزنی گردد، به گونه ای که استفاده از عنوان محارب برای وی صدق نکند، محکوم به گذراندن 3 تا 15 سال زندان و تا 74 ضربه شلاق خواهد شد”.

توجه داشته باشید که عبارت ” عنوان محارب برای وی صدق نکند” به این معناست که موضوع این ماده می تواند به صورت بالقوه محاربه عنوان شود. اما اصل موضوع بر خروج این ماده از عنوان محاربه می باشد. در این ماده جرم انگاری به موضوع راهزنی پرداخته و جرم مرتکبین را محاربه اعلام ننموده است.

سومین مصداق از مصادیق محاربه قیام مسلحانه در مقابل حکومت اسلامی می باشد. این موضوع در ماده 186 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 عنوان شده است.

به موجب ماده 186 قانون مجازات اسلامی:

” هر گروهی که به قیام مسلحانه در مقابل حکومت اسلامی بپردازد، تا زمانی که مرکزیت این گروه باقی باشد، تمام اعضای گروه و هوادارانی که از موضع و راهبرد آن آگاه هستند و فعالیت های موثری در رابطه با پیشبرد اهداف این گروه انجام می دهند، حتی در صورتی که در شاخه نظامی شرکت نکنند، محارب هستند “.

مصداق چهارم از مصادیق محاربه هنگامی محقق می گردد که یک فرد و یا یک گروه نقشه از بین بردن حکومت را در سر داشته باشد و به منظور انجام این کار نیز سلاح های لازم را تهیه کرده باشند. این دسته از افراد جزء محارب محسوب می شوند. جالب است بدانید که افراد تامین کننده منابع مالی در این زمینه و یا آنان که وسایل و سلاح های مورد نیاز را تهیه می کنند نیز جزء محارب هستند و مطابق قانون با آنان برخورد می شود.

پنجمین مصداق محاربه به هنگام تصمیم گیری افراد به منظور انجام کودتا و عهده دار شدن پستی حساس توسط یک فرد با فعالیت های موثر محقق می گردد.

همان گونه که پیش تر اشاره کردیم، جرم محاربه زمانی محقق می گردد که سلاح، چه نوع سرد و چه نوع گرم آن، با هدف ایجاد رعب و وحشت به دست گرفته شود.

تهیه اسلحه گرم و سرد به تنهایی مصداق محاربه نیست. بلکه اگر فرد اسلحه تهیه شده را با هدف بر اندازی حکومت و همچنین به منظور ایجاد رعب و وحشت عمومی و از بین بردن امنیت جامعه مورد استفاده قرار دهد، جزء محارب به حساب می آید.

مجازات ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح گرم و سرد

به موجب قوانین موجود و جاری در کشور جمهوری اسلامی ایران، اگر شخصی با استفاده از سلاح سرد و یا گرم موجبات رعب و وحشت در میان مردم را ایجاد نماید، این شخص جزء محارب محسوب شده و مجازات وی اعدام می باشد.

از دیگر مجازات های ایجاد رعب و وحشت در جامعه با استفاده از سلاح سرد و یا گرم که نوعی جرم حدی محسوب می گردد، می توان به صلب به معنای به صلیب بستن سه روزه شخص در عین خودداری از دادن آب و غذا به وی اشاره کرد. قطع دست راست و پای چپ و نیز نفی بلد و یا به عبارت دیگر تبعید از مجازات های حدی جرم ایجاد رعب و وحشت در میان سایر افراد جامعه با دست به سلاح شدن می باشد.

آن چه در بالا به آن اشاره شد، مجازات های جرم حدی ایجاد رعب و وحشت در میان افراد جامعه با استفاده از سلاح های سرد و گرم می باشد که البته گفتنی است که تعیین مجازات نهایی بر عهده قاضی پرونده خواهد بود.

ایجاد رعب و وحشت، جرمی غیر قابل گذشت

جرایم قابل گذشت

واژه گذشت از نظر لغوی به معنی بخشیدن می باشد. این واژه در اصطلاح حقوقی به معنای چشم پوشی و صرف نظر نمودن فرد شاکی خصوصی از پیگیری و تعقیب شخص متهم به جرم و مجازات وی است. این گذشت شامل تمامی مراحل رسیدگی نظیر تعقیب، تحقیق، محاکمه، و اجرای حکم بوده و در صورتی که شاکی اعلام بخشش نماید، تمام مراجع قضایی مانند دادسرا و دادگاه پرونده را به عنوان پرونده ای مختومه اعلام می نمایند.

در این دسته از جرایم قانون گذار جنبه خصوصی جرم را به منظور رعایت مصالح اجتماعی و نیز مصالح خانوادگی بر بعد عمومی آن ها برتر دانسته و به شاکی این امکان را می دهد که نسبت به پیگیری حقوق خود گذشت نموده و از مجازات متهم صرف نظر نماید.

ایجاد رعب و وحشت با دست به سلاح شدن از آن جهت که موجب بر هم خوردن آسایش و نظم جامعه می گردد و به عبارتی جنبه عمومی دارد، در صورت گذشت و بخشش شاکی، پیگیری و تعقیب جرم و نیز مجازات مجرم منتفی نشده و تنها تخفیفاتی در مجازات اعمال می گردد.

پیشنهاد طلایی

در صورتی که در رابطه با جرم ایجاد رعب و وحشت، ایجاد رعب و وحشت با استفاده از سلاح گرم و سرد، مجازات ها و نیز جرایم آن به مشاوره بیشتری نیاز دارید، سایت وکالت و مشاوره آنلاین با برخورداری از کادری مجرب آماده خدمت رسانی به شما در این زمینه و تمامی زمینه های حقوقی می باشد.